آئین مستان

ستون به ستون می روم

دلم غرق خون می روم

به جوش و خروشم

علم روی دوشم

من افتاده بودم بی تو زار و حیران

دستم را گرفتی تا گفتم حسین جان

تربته شفا حسین

ساکن کربلا حسین

قدم به قدم اشک و آه

به هر موکبی ذکر شاه

پریشان و گریان

به یاد یتیمان

با یاد تنت ای در صحرا فتاده

می آیم به سویت با پای پیاده

تربته شفا حسین

ساکن کربلا حسین

دارم می بینم با پاهای تاول زده
پیاده ، مهمونم از راه دور اومده
دلا قطره قطره راهی دریا شده
بیا ، که زینبم داره میاد به کربلا
میاد ، یه کاروان خسته از شام بلا
میاد ، فرشته ها به خونۀ خون خدا
آغوش من بازه برای زوارم
به راهتون چشمِ منو علمدارم
کسی با شوقِ زیارت اربعین
به عشق دیدارم ، میاد به این سرزمین
میان استقبالش ، زهرا و ام البنین
خودم مسافرای عاشق و صدا زدم
خودم دارم کنارتون میام قدم قدم
خودم دل شما رو می برم به اون حرم
دوای درداتون ، غبار این راهه
به راهتون چشم شهید شش ماهه
آغوش من بازه برای زوارم
به راهتون چشم منو علمدارم

تویی که اینجایی به دعوت خواهرم
خودم همرات تا قیامت و محشرم
بهشتی هستی با شفاعت مادرم
بهشت همش یه گوشه ای از این ضیافته
بهشت خودش تو آرزوی این زیارته
بهشت یه جلوه از شکوه این قیامته
یار منه هرکی میاد در خونم
منم دلم تنگه برای مهمونم
آغوش من بازه برای زوارم
به راهتون چشم منو علمدارم

دلای دریایی میون این جاده ها
میان دریا دریا دلداده ها

اسیر این راهن تموم آزاده ها

میام میون موکب ها کنار زائرها

میام خودم کنار تک تک مسافرها

میام برای آب دونه کبوترها

اجر قدم هاتون با مادرم زهرا

جای شما خالی غروب عاشورا

دوباره، دلم راهی اربعینِ مولاست

پیاده، در این جاده قدم‌زدن چه‌زیباست

دراین‌دل، دوباره غوغاست

به یاد کودکانی که گذشتند از این بیابان

روم افتان و خیزان، تشنه‌لب، روی‌وموپریشان

به یاد خاطراتِ همه شهیدان

من در هر، دو دنیا، می‌مانم، با مولا

((حسین ثارالله، حسین ثارالله

حسین ثارالله حسین))

و یک‌روز، سواری از همین جاده می‌آید

می‌آید، که روزنی به آسمان گشاید

بدانید، که او می‌آید

بگیرد انتقامِ غنچه‌های به خون تپیده

ز دستی که گلوی کودک شش ماهه بریده

دراین شب عاقبت می‌دمد سپیده

دارم با تو عهدی، لبیک یا مهدی

((اباصالح یا اباصالح یا اباصالح مولا))

لعَمريْ، و يومُ الأربعينِ كيفَ يُوصَف؟!

به جانم سوگند، روز اربعین را چگونه می‌توان وصف کرد؟

لعَمريْ، وهذا العَالَمُ للسبطِ يَزحفْ

چطور می‌شود جهانی را وصف کرد که به سمت حسین در حرکت است؟

«فَسيروا في الأرضِ» للطَّفْ

«در زمین سیر کنید» به سمت کربلا

ترونَ مَحْشَرَ العِشقِ الحُسينيِّ المُطهَّرْ

آیا این محشر عشق پاک حسینی را می‌بینید؟

ترونَ كيفَ يبكيْ العاشقونَ اِبنَ حيدرْ؟!

آیا می‌بینید که چطور عاشقان بر فرزند حیدر می‌گریند؟

ترونَ السبطَ مُلقىً و الشِّمْرَ يَنْحَرْ

آیا حسین افتاده بر زمین را می‌بینید درحالی که شمر سر از بدنش جدا می‌کند؟

خطُّ اللهِ الأحمرْ، حسينٌ مُعَفَّرْ

خط قرمز خداوند، حسین خاک آلود

 ((حسين واويلاه، حسين واويلاه

حسين واويلاه، حسين))

بعضی وقتها مثلاً تو جمعه شبها

میپره مرغ قلب من سمت کرب و بلا

انگار آقا تو شلوغی زائرها

یه صدایی میگه امشب میگه پاشو بیا

دارم میسوزم از غم دوری کرب و بلا

من که هنوزم خاطره دارم آقا با شما

هر شب و روزم میگذره تو همین حال و هوا

آرزو دارم با رفقام شب جمعه بیام

تو که میدونی کم شده از تو یه چیزی بخوام

حاجتم اینه تو حرم تو بدم یه سلام

حسین جانم ، حسین جانم...........

آروم آروم میخونم من زیر بارون

یاد شبهایی که میخوندم من از دل و جون

از کوچیکی یادمه که بابام میگفت

تا ابد پای اربابت نوکر باش و بمون

تازه میفهمم دست توئه رگ خواب دلم

واسه اینه که بدجوری تو تب و تابه دلم

چایی روضه شُکر خدا مِی ناب دلم

بارون میباره شُرشُر بارون کرب و بلا

بازم دوباره هَمهَمه میشه میاد یه صدا

این اربعین هم سینه زنم توی صحن شما

حسین جانم ، حسین جانم...........

اشکای من میباره روی گونه هام

آخه دوست دارم که بیام سمت مرقد تو

توی دنیا روی عرش قلب زارم

چیو میتونم بذارم جای گنبد تو

خیلی دلخستم دست منم توی روضه بگیر

از عشقت مستم من میمیرم تو بگی که بمیر

نوکرت هستم چون که امیری و نعم الاَمیر

عاشقت میشن حتی مسیحی و کافر و گبر

واست میبارن هر شب جمعه شبیه یه ابر

فکری کن آقا واسه ی ما شب اول قبر

حسین جانم ، حسین جانم...........

پایِ پیاده ، کنارِ جاده

چه حس و حالی دارم

با کوله بارم سرگرمه یارم

از عشق یار می بارم

من غلامم ، غلامِ روسیاهم

دارم میبینم ، به عشقِ تو تو راهم

با نیابت از ، مادرت حضرتِ فاطمه

من دارم میام ، زیارتِ شاهِ علقمه ..

یا اباعبدالله .. یا اباعبدالله ..

شد وقتِ پرواز ، مُحرِم شدم باز

لبیکَ یابن الزهرا ..

دل بی قرارم ، آروم ندارم

جاده به جاده آقا ..

ای مرادم ، تویی تو سرنوشتم

چه حاله خوبی ، مسافرِ بهشتم

با نیابت از ، رفیقایِ هیئت همه

من دارم میام ، زیارتِ عشقِ فاطمه

یا اباعبدالله .. یا اباعبدالله ..

با لطفت آقا ، این روز و شب ها

شد کُل دَردام درمون ..

دادی تو راهم ، کردی نگاهم

من از تو هستم ممنون ..

من کجا و این همه باوفایی

عجب مسیری ، عجب حال و هوایی

با نیابت از همه مدافعایِ حرم

من دارم میام ، زیارتت ای شاهِ علقمه ..

یا اباعبدالله .. یا اباعبدالله ..

پایِ پیاده ، کنارِ جاده

چه حس و حالی دارم

با کوله بارم سرگرمه یارم

از عشق یار می بارم

من غلامم ، غلامِ روسیاهم

دارم میبینم ، به عشقِ تو تو راهم

با نیابت از ، مادرت حضرتِ فاطمه

من دارم میام ، زیارتِ شاهِ علقمه ..

با نیابت از همه مدافعایِ حرم

من دارم میام ، زیارتت ای شاهِ علقمه ..

اربعین قسمت خوبات شد و من جا موندم
رفیقام یکی یکی رفتن و تنها موندم
من که کم نذاشتم این محرمی برا غمت
یه ماهِ آواره ام تو ماتمِ محرمت
آقا من پیرن مشکی یه ماهِ که تنمِ
خش داره صدام دلیلشم حسین گفتنمِ
چی میشد منم صدا می کردیُ و می اومدم
کم تو این شبا برا غم تو سینه نزدم
چی میشد منم تو اربعینِ بین الحرمین
خسته و زخمی بیام بگم دخیلُک یاحسین
عکسای رفیقامو میبینم و دق میکنم
شبا بعدِ روضه تویِ خونه هق هق میکنم
فکر نکن قهرم و با تو درد و دل نمیکنم
کربلام نرم بدون من تو رو ول نمیکنم
راضی ام ازت نه دلخوری دارم نه بغض و خشم
نوکری خوبه که هر چی بگه ارباب بگه چشم

من نیومدم حرم عیب نداره فدا سرت
آخ بمیرم برا زخمِ کفِ پایِ دخترت